İslam’ı tanımamış ya da henüz kabul etmemiş olan insanların hakları; İslam hukukuna yani Allah’ın Kur’an’daki buyrukları ve Hz. Muhammed’in (s.a.v)uygulamalarına göre korunmuştur. Komşuluk, ticaret gibi sosyal hayatta bir arada bulunmayı gerektiren durumlarda, tehdit unsuru olmayan hiçbir gayrimüslime (Müslüman olmayan kimse) onu rahatsız edecek bir davranışta bulunulamaz.
Allah, yarattığı tüm varlıklar içinde insanı kendisine muhatap kabul etmiştir. Kur’an’da inanan inanmayan ayrımı olmaksızın, öncelikle bütün insanlar aziz ve yeryüzünde Allah’ın temsilcisi olarak kabul edilir.[1] Bununla beraber insan irade sahibi bir varlıktır. Zaten onu meleklerden bile üstün yapan şey irade sahibi olmasıdır. Bu iradesiyle doğruyu ya da yanlışı, inanmayı ya da inanmamayı tercih eder.
İslam’a girmemiş kişilerle olan ilişkilerin nasıl olması gerektiği Kur’an ayetlerinde şöyle tarif edilmiştir:
Her Müslümana,
- Müslüman olmayanları, dine girmeye zorlamaksızın[2] iyiliğe teşvik edip kötülükten sakındırması ve onlara İslam’ı anlatması[3]
- Anne ve babası İslam’ı kabul etmeseler bile onlara iyilikte ve ikramda bulunması,[4]
- Müslüman olsun ya da olmasın komşularının hakkını gözetmesi,[5]
- Savaş durumunda olmayan gayrimüslimlere adaletle ve iyilikle muamele edilmesi,[6]
- Müslüman olmamış kişilerle bir güvenlik anlaşması yapılmışsa buna uyulması ve onların canlarına kast edilmemesi,[7]
- Bir kimse iman etmemiş olsa bile ona haksız bir muamelede bulunulmaması ve adaletle muamele edilmesi[8]
Allah tarafından kesin olarak emredilmiştir.
Bu örnekler gösteriyor ki Kur’an-ı Kerim’in temel prensipleri ve Hz. Muhammed’in (s.a.v) uygulamalarına bakarak, Müslümanlara düşmanca bir tavır içinde olunmadığı sürece, Müslüman olmayan kişilere barış ve hoşgörü ile yaklaşmak gerekmektedir.
[1] Bakara/30
[2] Bakara/256
[3] Ali İmran/104
[4] Lokman/14-15
[5] Nisa/36
[6] Mümtehine/8
[7] Tevbe/6
[8] Maide/8